Dag 25: Vancouver – Ridderkerk

Het einde

Inderdaad, aan alles komt een eind en op het moment dat ik dit tik is het zover. De koffers staan weer in de woonkamer en met de kinderen de vakantie nog eens doorgenomen. Nu is het meeste al via het blog gedeeld, maar met een paar filmpjes toch nog wat nieuwe indrukken kunnen weergeven. En voor ons een aantal “Oh Ja” momenten.

Het blog eindigt hier na vandaag dan ook weer en ik wil alle meelezers bedanken voor hun Comments op de verhalen. De fles wijn gaat dit jaar naar “Oompje Ron”, die zo ie zo al een trouwe fan is maar dit keer in zijn Comments de meest onzinnige spreekwoorden over beren lanceerde. We hebben er hard om gelachen.

Maar om het volledig af te sluiten wil ik toch nog iets over vandaag vermelden. De laatste dag die eigenlijk twee dagen in beslag neemt. I.v.m. het tijdsverschil sta je op zondagmorgen in Vancouver op en stap je op maandagavond je huis binnen.

Omdat we om 21.00 uur zouden vliegen hadden we tot 19.00 uur nog de tijd om Canadese indrukken op te doen. Voor deze dag hadden we “Capilano River Regional Park” nog op het programma staan dus dat hebben we gedaan. Wel eerst uitchecken en alle koffers weer in de Mustang gepropt. Het was droog dus de kap kon open. We waren redelijk vroeg in het park, zeg maar voor de grote drukte. De trekker in dit park is de Suspension Bridge.  Een hangbrug over een canyon die in 1889 werd aangelegd en ondertussen wel een aantal keer is aangepast.

 

Naast de brug was er ook een Treetops wandeling waar in de boomtoppen een wandelroute is aangelegd en een Clifwalk waar langs de canyonwand een pad is aangelegd. Heel mooi park. Zeker de moeite waard. Ga wel vroeg want het wordt hoe later hoe drukker.

Na het park nog even een stop bij de Cleveland Dam die is aangelegd om het drinkwater voor Vancouver beter te kunnen reguleren.

Vervolgens zijn we met een ruime omweg richting vliegveld gereden maar omdat het toch op de weg lag nog even de laatste dollars uitgegeven in het outletcenter.

Op de parkeerplaats de koffers nog even gereorganiseerd en daarna de Mustang aftanken en afscheid nemen.

Ondertussen vangt Heike nog even een vliegtuig.

Voor een Z4 wordt de Barchetta niet ingeruild maar de Mustang zou zo mee naar huis mogen. Ik snap het wel.

Het inleveren ging soepel en het inchecken hadden we gisteren al online gedaan. Even spannend nog of de koffers niet te zwaar waren, maar dat was precies goed. (tis maar goed dat de handbagage niet wordt meegewogen).

Prima vlucht met een tussenstop in Londen. Het eerste stuk met een A380 en we zaten deze keer bovenin. Vanaf Schiphol met de Intercity direct naar Rotterdam CS waar Mario ons oppikte.

Terugkijkend kijken we terug op een mooie vooral actieve vakantie. Waar we vooraf wat bang voor waren, de bosbranden, hebben we absoluut geen last van gehad. Het camperrijden is ons goed bevallen maar, ondanks dat we niet voor het mooie weer gingen hebben we dit toch wel een beetje gemist. Het leven op een camping is toch leuker als je lekker buiten kan ontbijten. Daar was het nu net ff te koud voor en in de laatste ruime week hebben we veel regen gehad. Dat is wel jammer. Het heeft ons niet weerhouden om de dingen te doen die we wilden doen, maar het weer speelt toch een rol in je beleving. We zijn ons er wel van bewust dat het veel vervelender kan. De collega’s die we halvewege zijn tegengekomen en tegengesteld reden hebben in de Rocky’s veel sneeuw gehad, dus dat kan ook nog.

De vooraf afgesproken 3700 km hebben we net niet gehaald. Ik heb het nog niet uitgerekend, maar ik schat gemiddeld 1 op 4. Maar goed dat de benzine daar maar een eurootje kost.

Nogmaals, alle lezers bedankt voor de volharding om na de 12de waterval nog steeds door te blijven lezen, want ik kan me voorstellen dat je als lezer het toch anders beleeft dan dat je er zelf bent.

Tot een volgende reis.

Rob & Heike

Om de trip op de kaart te volgen…..Klik hier