DE STOK IS WEG. Degene die meeleest kan zich wellicht herinneren dat er op enig moment in de Pyreneen door iemand ( ik noem geen namen) de meest onzinnige aankoop is gedaan. Voor diegenen die het gemist hebben of zijn vergeten: het was een stok van dik anderhalve meter. Handig om te wandelen en leuk als souvenir was de uitleg. Zeker handig ja, als je ruimte genoeg hebt en dat hebben we dus niet. Anyway inmiddels rijden we al 2 weken met die stok kris kras door Europa en de deze stok werd, ondanks dat als je een dropje wilt pakken je eerst de halve auto moet verbouwen, dan toch een soort van vriend en wil je er alles aan doen om de stok heel thuis te brengen. Helaas. Er is nog iemand op deze aarde die deze stok ook erg graag wilde hebben. Onbegrijpelijk maar waar, want vanmorgen bleek dat de stok weg was. Kan goed want de auto is nooit afgesloten. Je kan dus de radio, de zonnebril en hier en daar wat losliggende munten grijpen, maar nee, de stok. Die moesten ze hebben. Droevenis alom dus. Na het even kort verwerkt te hebben zijn we toch maar verder gegaan richting Olbia. Onze laatste bestemming op Sardinie. De weg er naar toe hebben we langs de Costa Smeralda gereden, oftewel de goudkust van Sardinie.
Met een jacht van 25 meter behoor je daar tot de armoezaaiers. Via Porto Chervo naar Porto Rontonde waar we een strandje vonden waar we ook de auto kwijt konden. Daar tot 18.00 de laatste zeemeters gemaakt en toen naar hotel De Plam in Olbia.
In de avond alvast de boardingpasses voor de boot voor morgen opgehaald en toen een rondje door Olbia. Leuk en gezellig. Morgen om 09.00 uur vertrekt de boot naar Genua dus vroeg opstaan.
